Geştalt Terapisi

Geştalt-terapi, ana yöntemleri psikiyatr Fritz Perls (Friedrich Salomon Perls) tarafından ortaya atılmış psikoterapi akımlarından biridir. Fritz Perls geştalt-terapinin, Binswanger’in varoluşçu analizi ve Frankl’ın logoterapisi ile birlikte çağının en önemli üç varoluşçu terapi yöntemlerinden biri olduğunu düşünüyordu. Geştalt-terapinin temel mantığı: ruhsal aygıtın kendi kendini düzenleyebilmesi; organizmanın çevresine yaşamsal uyum sağlayabilmesi ve insanın beklenti, niyet ve davranışlarının sorumluluğunu üstlenebilmesi ilkelerine dayanıyor.

Terapistin esas rolü danışanın ‘burada ve şimdi’ olanı kavramaya odaklanmasını, olayları yorumlama denemelerini kontrol etmesini, ihtiyaçları ortaya çıkarıcı duygulara dikkat etmesini ve ihtiyaçların karşılanma veya karşılanmama olasılıklarının kendi sorumluluğunda olduğunu bilmesini sağlamaktır. Bazı geştaltçı terapistlere göre ise, doğru kurgulanmış bir geştalt terapi seansında danışan, psikanalizde olduğu kadar direnç göstermiyor.

Perls. Geştalt-terapiyi geliştirirken psikanaliz pratiği, varoluşçuluk, fenomenoloji, doğu felsefesi, alan teorisi ve geştalt psikolojisi gibi kuramlardan faydalanmıştır. Geştalt-terapi kavramsal olarak hümanistik ve varoluşçu psikolojiye daha yakındır. Geştalt-terapinin esas çalışma yöntemleri ve tekniklerinden – farkına varma, enerji odaklama, sorumluluk alma, monodrama vb. sayılabilir. Bazı yöntemler diğer psikoterapi akımlarında da kullanılmaktadır. (örneğin, boş sandalye tekniği) Geştaltçıların ‘parolası’ Perls tarafından 1951 yılında aşağıdaki şekilde formüle edilmiştir:

Benim kendi yaşamım, senin kendi yaşamın var.

Ben bu dünyada senin beklentilerine uymak için yaşamıyorum.

Sen de bu dünyada benim beklentilerimi karşılamak için yaşamıyorsun.

Sen – sensin, bense – benim.

Birbirimizi bulduysak – ne mutlu bize.

Bulamadıysak – yapacak bir şey yok.